Ons perspectief voor Flevoland; voor iedere Flevolander

“Op beleidsterreinen en bij onderwerpen waar dat passend is kunnen we ‘gewoon’ eerst de provincie benutten.”
Ruud Koole

Tijden veranderen. De rol van de provincie verandert. Provincies spelen de komende jaren een cruciale rol binnen het openbaar bestuur. Wie had dat, na jaren waarin nut en noodzaak van het middenbestuur nog wel eens ter discussie werden gesteld, kunnen denken. Maar met de toenemende regionalisering en grote gemeente-overstijgende opgaven op het gebied van wonen, klimaat en energie, landbouw en het gezonder maken van onze leefomgeving is de rol van de provincie belangrijker dan ooit.

Het staat vast dat de opgaven op het gebied van wonen, klimaat en energie, landbouw en de leefomgeving stuk voor stuk ook hun uitwerking op het sociale domein niet zullen missen, de zogenoemde meekoppelkansen. Omdat deze opgaven nauw met elkaar verbonden zijn, wordt het meteen al lastig. Wonen klinkt bijvoorbeeld bij uitstek als een opgave voor de wethouder, maar wat als de Gemeente weigert voldoende betaalbare woningen te bouwen en alles over de schutting van andere gemeenten gooit? Of als de vervuiling van de fabriek neerdaalt in de buurgemeente? Bovendien zijn sommige opgaven
(gemeente-)grens overschrijdend en kan juist de provincie een helpende hand bieden met coördinatie en mogelijk extra financiële ondersteuning.

De puzzel is dus ingewikkeld en kan niet door de lokale overheid alleen worden gelegd. Terwijl de schaal van gemeenten te klein is, is de afstand tot het rijk vaak te groot. De behoefte aan een gebiedsregisseur is groot. Een bestuurslaag die de spil en spelverdeler tussen rijk en lokale overheden kan zijn. Een bestuurslaag waarin democratisch gelegitimeerd bovenlokaal beleid kan worden vormgegeven en gecontroleerd.

Provincies hebben wettelijke taken. Denk aan ruimtelijke ordening, natuur- en milieubeheer of de aanleg en het onderhoud van provinciale (vaar)wegen. Maar we hebben ook wat ‘een open huishouding’ wordt genoemd. Dat betekent dat elke provincie zelf mag bepalen met welke onderwerpen ze zich bezig wil houden. Juist in deze tijd waarin de verschillende vraagstukken zo met elkaar verbonden zijn is het belangrijk dat de provincie zelf kan bepalen op welke terreinen zij actief wil zijn.
Onder de noemer van leefbaarheid zijn we in Flevoland steeds een provinciale bijdrage blijven leveren aan de sociale en culturele infrastructuur in de dorpen en steden. En dat varieert van positieve gezondheid tot diversiteitsbeleid tot gesprekken over wonen en zorg. Alle vraagstukken hebben ook sociale elementen in zich. Bijvoorbeeld, voor wie zijn woningen betaalbaar, kun je in de buurt van je werk wonen, naar wat voor school kunnen de kinderen en is er segregatie van bevolkingsgroepen?

In Flevoland is dat de reden dat in de Omgevingsvisie Flevoland Straks de opgave Krachtige Samenleving is benoemd. De Flevolandse samenleving is namelijk nog steeds in opbouw. De versterking van die samenleving waarin diversiteit in afkomst, opleiding en achtergrond een kwaliteit is en geen reden tot uitsluiting, blijft daarom belangrijk. En die wordt momenteel in tijden van een toenemende ‘’vertrouwenscrisis’’ tussen overheid en burgers alleen maar belangrijker. Het effect van de groeisprong die Flevoland gaat maken komt daar nog bovenop. Dit alles om de mooie kreet “we bouwen geen huizen maar een samenleving” ook daadwerkelijk inhoud te kunnen geven. Anders gezegd, waar woningen gebouwd worden ontstaat een samenleving en juist voor dat laatste element voelen wij ons als PvdA (ook) verantwoordelijk.