Provincie, gemeenten en ook inwoners en ondernemers staan samen voor een paar grote opgaven. De transitie naar schone energie komt op gang, maar is nog lang niet klaar. Flevoland moet (en wil) tenminste 100.000 woningen bijbouwen. En ook de stikstofproblematiek kan alleen in een nauwe samenwerking tussen regio en rijk worden opgelost.
In het verleden heeft de provincie zich nog wel eens beperkt tot de “kerntaken”. Oftewel: heel precies kijken wat we van de wet moeten doen en dan vooral niet veel meer dan dat. Die aanpak is niet van deze tijd. En het is onterecht. De zogenaamde open huishouding maakt dat een provincie daar taken heeft waar ze zelf vindt dat ze die heeft. We moeten werken aan die grote opgaven en steeds in de gaten houden of we nog op de juiste koers zitten. Onze provincie is een verhoudingsgewijs “arme” provincie. We zullen dus oog moeten houden hebben voor onze financiële positie en datzelfde van het rijk vragen. Helaas kunnen we ons dan ook niet veroorloven de eigen inkomsten (opcenten op de wegenbelasting) te verlagen.
En daarin moet de provincie wat ons betreft een stevige voortrekkersrol pakken. Dat is, anders dan het misschien lijkt, geen automatisme. Er zijn (andere) politieke partijen die vinden dat de provincie vooral bescheiden en terughoudend moet zijn en alles aan de gemeenten moet overlaten. Dat kan, maar is niet altijd verstandig. Samen sta je sterker en niet voor iedere opgave is de gemeente het juiste schaalniveau.
Dus ook hier geldt: we doen het samen met de gemeenten. Niet over de hoofden van mensen en bedrijven – juist niet. Maar in dat samenspel is het de provincie die bewaakt en desnoods afdwingt dat de opgaven ook daadwerkelijk gehaald gaan worden.