Het doel van de provincie Flevoland is om 2030 en daarna een thuisbasis te zijn waar men zich kan ontplooien, ontwikkelen en ontspannen. Het is daarbij een aantrekkelijk vestigingsgebied.
Maar de vraag die gesteld moet worden is: “Wat voor samenleving wil Flevoland zijn?”. Flevoland begon als een hechte gemeenschap van landbouwpioniers. Dat is het al lang niet meer. Ook het beeld van Flevoland als ‘overloopgebied’ van de Randstad is niet meer van deze tijd. Vandaag de dag onderhouden inwoners van met name Almere en Lelystad intense verbindingen met Amsterdam maar vanuit de andere delen van de provincie evengoed met Zwolle en Friesland. Deze interacties bieden kansen voor de toekomst. In Flevoland kennen we een eenzijdig woningaanbod: voornamelijk huizen in een landelijke of sub urbane setting, voornamelijk voor gezinnen met kinderen. Huishoudens worden echter kleiner en ook vergrijzing (Nederlanders worden steeds ouder) vraagt om diversificatie van de woningmarkt in Flevoland. De gemiddelde levensverwachting was in 2015 81,5 jaar. Het RIVM verwacht dat deze in 2040 oploopt tot bijna 86 jaar. De groei van het inwonersaantal is niet evenredig verdeeld onder alle leeftijdsgroepen. Duidelijk is dat de verwachte bevolkingsgroei zich vooral concentreert rondom de leeftijdscategorieën ouder dan 65. In Flevoland is deze trend sterker zichtbaar dan landelijk. Zo neemt het aantal Flevolanders ouder dan 80 jaar toe met bijna 300% over de periode 2020-2040. Landelijk ligt dit percentage veel lager. Dit wijst erop dat Flevoland qua vergrijzing een inhaalslag maakt in de periode tussen 2020 en 2040 in vergelijking met de rest van Nederland.
Veel jongeren, maar ook ouders waarvan de kinderen het huis uit zijn, verlaten de provincie omdat woonwensen veranderen. Voor studenten, starters, ouderen en tijdelijke (internationale) arbeiders is weinig te vinden op de huidige woningmarkt in Flevoland. De provincie geeft daarom het rijk met 100.000 nieuwe woningen een deel van de oplossing voor het woningvraagstuk in ons land.
Twee bijzondere groepen inwoners zijn “de sociaal bewogen 55-plussers”. Voor hen is betaalbare zelfstandige ouderenhuisvesting met bereikbare verzorging op korte afstand en goede OV-verbindingen van groot belang. De tweede (thans sterk groeiende) groep zijn de statushouders en toegelaten asielzoekers in Flevoland. Het is van belang dat elke Flevolandse gemeente ook voor huisvesting van deze groepen zorgt. Maar voor wie bouwt de provincie dan? De woningvoorraad zal moeten worden vernieuwd. Maar ook voorzieningen moeten met de tijd meegaan om ervoor te zorgen dat minder mensen onze provincie verlaten. De bevolking van Flevoland zal er in 2040 anders uit zien en daar horen nieuwe woningbouwambities bij. De sociale cohesie en identiteit van bijvoorbeeld de Noordoostpolder en Urk moeten worden vastgehouden. Maar Flevoland zal zichtbaar en voelbaar een steeds meer pluriforme samenleving worden. Dit brengt keuzes met zich mee met betrekking tot de culturele voorzieningen, het hoger onderwijs, nationale instellingen en regionale zorg. Belangrijkst blijft dat Flevoland zijn pioniersmentaliteit ook in de toekomst eer aan doet.